Чун анъанаи дерин субҳи имрӯз ҳам кормандони Институти геология, сохтмони ба заминҷунбӣ тобовар ва сейсмологияи Академияи миллии илмҳои Ҷумҳурии Тоҷикистон ҷамъ омаданд ва даст ба корҳои ободониву назофат заданд.
Дар канори рӯбучини саҳни ҳавлӣ, роҳраву даромадгоҳ мардон алафҳои ҳотаро дарав карданд. Ин алафҳо баъди боронҳои пуршиддату гармии рӯзҳои охир қад кашиданд ва акнун лозим меояд дарави аввал анҷом дода шавад, то онҳо тавонанд ба сабзиши бемамониати худ идома диҳанд.
Лозим омад бори дигар ҷӯву заҳбурҳоро аз ҳар гуна селовардаҳо, баргҳои хазон, алафҳои хушкида тоза кунанд. Чун дар ин фасл баногаҳ боридани борон як амри табиист.
Бехи ниҳолҳоро ҳам нарм карданд, ҷӯйборҳоро барои обёрии саривақтии дарахтон омода сохтанд.
Аксҳо аз ҷараёни баргузории рӯзи покиву назофат дар Институт
